Iz 40,1-5.9-11; Ps 85,9-14; 2 P 3,8-14; Łk 3,4.6; Mk 1,1-8
Kiedy do jakiegoś kraju, miejscowości, przyjeżdża ktoś ważny (np. prezydent, premier?) odpowiedzialni za to wydarzenie, odpowiednie służby przygotowują całą logistykę, wchodzą do każdego pomieszczenia, sali, pokoju. Wszystko po to, aby nic złego się nie przydarzyło, aby wizyta przebiegła bez zakłóceń. Tak przygotowuje się odwiedziny kogoś ważnego. O ileż bardziej, nam wierzącym, trzeba się przygotować przez trwający czas Adwentu 2017 na spotkanie z przychodzącym Chrystusem. Dzisiejsza liturgia Słowa podpowiada nam, jak dobrze się przygotować na przyjście Tego wyjątkowego Gościa.
Co należy czynić, by nasze serca były dobrze przygotowane? Dzisiejsze pierwsze czytanie daje na bardzo konkretną podpowiedź: Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i wzgórz obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną gładką. W tym zdaniu zawiera się można tak powiedzieć, cały program adwentowego przygotowania na spotkanie z Panem. W obrazie gościńca, z którego trzeba usunąć przeszkody – doliny, wzgórza, urwiska – zawarta jest cała prawda naszych serc.
Podnieść doliny
Czym są doliny? To obraz lęków, kompleksów, pesymizmu, czasami rozpaczy. To są ?wyrwy i ?doły?, jakie w nas poczynił grzech. Mówimy czasami, ?świętość nie dla mnie?, ?nie stać mnie na to?, jestem zbyt słaby? Kto z nas nie przeżywał takich stanów ducha? Dziś wielu ludzi żyje w kompleksach, czują się zranieni, czasami panuje w ich sercach rozpacz. Prorok Izajasz podpowiada nam wszystkim, jak się z tego stanu ducha podnieść. Trzeba je zasypać, aby Pan mógł przyjść do nas po gładkiej drodze, równej drodze. Czym zasypać? Wiarą, nadzieją i miłością! Trzeba nam na nowo uwierzyć, że z pomocą Bożą mogę przeżyć te trudne chwile zwątpienia, kompleksów. Dlatego trzeba wołać na całe gardło ?Przyjdź, Panie Jezu?! Nie ma takiego ?dołu?, którego ta Miłość Boga nie mogłaby uzdrowić i uleczyć.
Obniżyć góry i pagórki
To symbol wyniosłości, egoistycznej ambicji, dumy, pychy manifestującej wszystkim swoje ?Ja?. Przez takie ?góry? Pan nie może się dostać do serca człowieka. Ani też człowiek nie może wybiec Bogu na spotkanie. Dlatego trzeba te ?góry i pagórki? obniżyć. Jak to zrobić? Przyjmuj wszystko co Bóg dopuszcza, by poruszyć te wyniosłe ?góry?; a więc trudne doświadczenia i upokorzenia. Staraj się usłużyć drugiemu człowiekowi, bliźniemu, postaraj się poświęć mu swój czas i twoje talenty. Nie bój się, to cię nie poniży, nie zdegraduje. Wręcz przeciwnie, twoja godność i twoje człowieczeństwo zostaną nieskończenie podniesione! Kiedy się uniżasz, sam Bóg cię podnosi i czyni pięknym człowiekiem! Pokora to język miłości.
Wyrównać urwiska
Mowa o zazdrości, która często przybiera formę: ?dlaczego ktoś inny jest lepszy ode mnie, dlaczego on jest podziwiany a nie ja?? ?Dlaczego on a nie ja??. Jakże wielką przeszkodę stanowi ona w dążeniu na spotkanie z Panem! Gwałtowna, ślepa zazdrość jest jak droga, która nagle się urywa! Człowiek, którego serce przepełnia zazdrość, nie jest zdolny przyjąć w pełni łaski Bożej, bo skupia się na tym, co otrzymują inni, niż na tym, co on sam otrzymuje w darze od Boga, każdego dnia. Jak wyrównać te urwiska zazdrości? Trzeba podjąć duchową walkę z zazdrością świadomie w sobie tolerowaną. Dopóki człowiek podejmuje z nią walkę, nie jest groźna. Gorzej, jeśli się jej podda. Wtedy może być tak jak z urwiskiem na drodze – może się wydarzyć nieszczęście. Dlatego trzeba się zwrócić do Boga – Miłości, aby nas uwolnił z chorobliwej zazdrości i uczył prawdziwej miłości, która nie niszczy!
Jak wygląda twoje przygotowanie na przyjście Pana? Czy już uczyniłeś coś konkretnego, zobowiązującego w twoim życiu, aby Pan, Bóg Miłości zastał cię czuwającym i z zapaloną pochodnią! Dzisiejsze Słowo Boże jest dla nas bardzo konkretnym zaproszeniem do przemiany naszego serca, naszego życia. Św. Jan Chrzciciel – prorok Adwentu ogłasza nam coś bardzo ważnego w dzisiejszej Ewangelii: ?Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów?. Niech dobra nowina o Jezusie Chrystusie – Zbawicielu będzie dla nas radością i nadzieję. Niech nadaje sens naszym wysiłkom i przemianie naszego serca!