Łk 19,28-40 Iz 50,4-7 Ps 22 Flp 2,6-11 Łk 22,14-23,56
Wielki Tydzień
Niedziela Męki Pańskiej, tzw. Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień – najważniejszy tydzień w roku dla każdego chrześcijanina. W dzisiejszą niedzielę słuchamy Ewangelii, tzw. Męki Pańskiej, opisującej ostatnie chwile ziemskiego życia Jezusa, od momentu przygotowania Ostatniej Wieczerzy aż do momentu złożenia w grobie. Ewangelia ta ma na celu przygotować nas do tego, co będziemy celebrować pod koniec tygodnia w czasie Świętego Triduum Paschalnego, a liturgia tych najbliższych dni jest niezwykle bogata i wymowna. Gdy dziś słuchamy o niezwykłej bezczelności człowieka, który swojego Stwórcę traktuje jak złoczyńcę i wiesza na krzyżu, pochylmy własne głowy i uznajmy, że to także my przyczyniliśmy się do tego bestialstwa, aby wchodzić głębiej w przeżywanie tego tygodnia.
Przez pierwsze trzy dni, od poniedziałku do środy Kościół w rozważaniu Słowa Bożego pochylać się będzie nad osobą Judasza. Są to jedyne dni w roku, gdy właśnie ten Apostoł staje w centrum uwagi Kościoła. Nie dzieje się to po to, aby go piętnować i potępiać (co wydaje się prostym), ale w tym celu, by zobaczyć, jak wielką miłością darzy go Mistrz. W swoich gestach i słowach Jezus daje poznać, że kocha Judasza. Jednak Boża miłość nie jest zaborcza i spotyka się z odrzuceniem ze strony tego Apostoła. Widocznie nie potrafił dostrzec i zrozumieć miłości Boga, ciągle myślał po ludzku i to go zgubiło.
W Wielki Czwartek zakończymy czas Wielkiego Postu Mszą świętą o godzinie 10:00 w katedrze, tzw. Mszą Krzyżma, w czasie której biskup w towarzystwie księży z całej diecezji dokonał poświęcenia olejów, którymi przez cały rok udzielane będą sakramenty: chrztu, bierzmowania, kapłaństwa oraz sakrament chorych. Wieczorem natomiast rozpocznie się Liturgia Triduum Paschalnego.
Pierwszym akordem tego Triduum będzie Msza Wieczerzy Pańskiej. Ta liturgia uobecnia i zaprasza do przeżywania Ostatniej Wieczerzy, w czasie której Chrystus zostawia Apostołom dwa sakramenty swojej obecności: sakrament Eucharystii i sakrament kapłaństwa. Jest to więc dzień, w którym Kościół dziękuję Bogu za to, że chciał z nami pozostać pod postacią chleba i wina oraz wdzięczności za łaskę kapłaństwa, przez którą sakramenty są udzielane. Na zakończenie tej liturgii Najświętszy Sakrament opuści prezbiterium i zostanie przeniesiony do tzw. Ciemnicy, ołtarz zostanie rozebrany, a tabernakulum pozostanie puste na znak tego, że Bóg został ?wyrzucony ze swojej własności?, przez ludzką pychę i grzech.
W kolejnym dniu – Wielki Piątek, przeżywać będziemy liturgię Męki Pańskiej. W tym dniu Kościół nie celebruje Eucharystii, a Komunię świętą rozdziela jedynie w czasie wieczornej liturgii. Liturgia ta w swej istocie podobna jest do liturgii Mszy św. z tą jednak różnicą, że moment przygotowania darów i konsekracji chleba i wina, a więc istota Eucharystii zostaje zamieniona na obrzęd adoracji Krzyża, który po dwóch tygodniach zostanie na nowo odsłonięty. Na koniec tej liturgii Najświętszy Sakrament zostanie przeniesiony do Grobu Pańskiego przy śpiewie jakże wymownej pieśni: ?Odszedł Pasterz od nas??.
Rozpocznie się kolejny bardzo wymowny dzień, Wielka Sobota – dzień ciszy i odpoczynku Boga w ?grobie?. Chrystus umarł, a więc umarł i Kościół. W tym dniu Kościół czeka na Zmartwychwstanie Jezusa, a więc i swoje Zmartwychwstanie, dlatego w żadnym wypadku w tym dniu Kościół nie celebruje żadnej liturgii, za wyjątkiem Liturgii Godzin, także w tym dniu nie wolno udzielać Komunii świętej za wyjątkiem wiatyku, a więc Komunii Świętej w chwili śmierci. Dzieje się tak, aby podkreślić, że Chrystus umarł, a Kościół z tego powodu odczuwa wielki brak i smutek. Ten dzień ciszy jednak prowadzi do radosnej uroczystości w sobotni wieczór, a w zasadzie już w nocy, gdy Chrystus Zmartwychwstanie. Liturgia w sobotni wieczór, tzw. Wigilia Paschalna jest więc najważniejszą liturgią w ciągu całego roku. To właśnie ona uobecnia moment zmartwychwstania, gdy Chrystus, a więc i Kościół wstaje z grobu, jako zwycięzca nad śmiercią i grzechem.
Liturgia Wigilii Paschalnej składa się z czterech części. Pierwsza z nich to Liturgia Światła. Rozpoczyna się ona od poświęcenia ognia oraz nowego paschału i wprowadzenia tego światła do kościoła, który pogrążony jest w ciemności. Tym światłem jest Chrystus, a ten obrzęd ukazuje, że Chrystus – Światłość Świata – wchodzi do pogrążonego w ciemności kościoła, aby rozproszyć mroki grzechu. Tę część liturgii kończy piękny śpiew tzw. Exultet, wykonywany na cześć i pochwałę paschału – świecy oznaczającej obecność Chrystusa.
Druga część liturgii to Liturgia Słowa, bardzo bogata, złożona z wielu czytań ukazujących, jak Bóg przygotowywał ludzi do Zbawienia i jak tego zbawienia dokonał: od stworzenia świata poprzez wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej aż do poranka Zmartwychwstania.
Trzecia część tej liturgii to Liturgia Chrzcielna, w czasie której każdy z nas przy zapalonej świecy jest zaproszony do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, które kiedyś w momencie naszego Chrztu złożyli nasi rodzice. Izraelici przeszli przez Morze Czerwone, myśmy przeszli przez wody Chrztu, a w tej liturgii możesz Bogu powiedzieć: tak, chcę być wolny, nie żałuję tego, co zrobili moi rodzice przed laty przynosząc mnie do Chrztu.
Ostatnią częścią tej liturgii jest Liturgia Eucharystyczna – celebracja Mszy św. i Komunia Święta. Jako że Chrystus zmartwychwstał i żyje na nowo Kościół zaczyna hojnie udzielać Komunii świętej. Bogactwo liturgii tych dni pokazuje nam głębię Kościoła i głębię wiary. Z pokorą wejdźmy w przeżywanie tych świętych misteriów, aby lepiej zrozumiawszy ich sens na nowo odkryć wielki dar Zbawienia jaki wyświadczył nam Chrystus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. W przeżywaniu tych wydarzeń niech pomogą nam nabożeństwa tego tygodnia: szczególnie liturgie Triduum: w czwartek, piątek i sobotę, ale także poranne nabożeństwa Jutrzni w piątek i sobotę, połączone one będą z katechezę liturgiczną, aby jeszcze głębiej zrozumieć sens tych znaków i wydarzeń.
